Ook binnen de rangen van de popmuziek is geweld intussen al lang binnen gedrongen. Tegenover de begrenzende staat, die de absolute controle op (het discours van) geweld wenst te behouden, is er de tomeloze, ‘vloeibare’ popsong die geweld voelbaar wil maken in al zijn complexiteit.
Hieronder ga ik in een persoonlijk spoorzoeken door popalbums van de jaren 1980 tot vandaag enkele verschuivingen in de geweldsong na. In de papieren versie van rekto:verso verduidelijkte ik al de opzet van deze zoektocht. Hier kan je het langere verhaal van de geweldsongs-in-de-albums terugvinden, en vooral de songs zelf beluisteren.