Een gesprek over vrouwelijkheid blijft een heikele onderneming. Al heeft het brede feminisme vele kwesties bespreekbaar gemaakt, bij een ruimer publiek staat het vaker bekend als ‘het vrouwenprobleem’. Is de kous daarmee af? In het licht van de toekomst geloven een mannelijke kunstenaar, Johan Grimonprez, en een vrouwelijke curator, Jamain Birgitha, dat vrouwelijkheid vooral nu voor een omvattende deining kan zorgen. Zowel in de kunsten als in de samenleving.
‘s Avonds lig ik vaak wakker van de staat waarin de wereld zich nu bevindt. ‘s Ochtends fiets ik dan door weer en wind naar mijn werk, een flinke hap fijn stof inademend, om daar aangekomen de zoveelste e-mail te lezen over een tentoonstelling, biënnale, festival, kunstproject of conferentie die totaal niet ingaat op de crisis waarover ik mij de avond ervoor nog suf lag te piekeren. De kloof tussen de miserabele toestand van de globale samenleving en het intellectualisme in de artistieke wereld wordt voor mij elke dag groter, en niet voor mij alleen.
De kunstensector heeft - eindelijk - het klimaatprobleem ontdekt (ook al staat ecologie reeds lang op de agenda van enkele individuele kunstenaars). Die aandacht komt er geen moment te vroeg. Al in 1972 stelde de Club van Rome in zijn beruchte rapport 'The Limits to Growth' dat onze aardbol met een oorverdovende snelheid op zijn eigen ondergang afstevent. Op een moment dat er van een klimaatbewustzijn amper sprake was, laat staan van een aangepaste manier van doen en laten, kondigde dit rapport onomwonden de implosie aan van ons immer uitdeinende globale systeem. Tussen 1961 en 2001 groeide de mondiale ecologische voetafdruk met 160%. Die stijging wordt grotendeels toegeschreven aan het explosief groeiende gebruik van fossiele brandstoffen. Willen we, om met de Belgische filosoof Lieven De Cauter te spreken, die Mad Max Phase of Globalisation (waarin bijvoorbeeld de Chinese automarkt nog maar in zijn kinderschoenen staat) overleven, dan moeten we onze verslaving aan groei en expansie een radicale halt toeroepen.
Wie zich afvraagt hoe de sobere en melancholieke pianocomposities van de talentvolle muzikant, producer en entertainer Chilly Gonzales live klinken, pakt best zijn caravan en rijdt naar het zuiden. Want in Frankrijk treedt Gonzales met veel succes regelmatig op. Naar aanleiding van zijn optreden in Amiens, dat kaderde binnen een reeks van concerten om zijn nieuwe dvd From Major to Minor te promoten, stelde ik hem enkele vragen over zijn muzikale drijfveren en over amusement and mastery.
Een stoel heeft gewoonlijk een zitvlak, een rugleuning en vier poten. Voor meubelontwerpers is dat niet altijd zo vanzelfsprekend. Hoe kan je een meubel of product opnieuw uitvinden zonder afbreuk te doen aan comfort, schoonheid en eenvoud? Bovendien loop je het risico dat het al eens ontworpen is. Is het nieuwe ontwerp beter of niet meer dan een flauw afkooksel? Enkele voorbeelden waarbij u alvast zelf de 'inspirerende' werking van Richard Hutten, Donald Knorr, Ingo Maurer en Arne Jacobsen kan beoordelen.