Nvdr: onderstaande tekst is de authentieke eerste versie van de auteur. De finale versie, na redactionele feedback en eindredactionele ingrepen, lees je hier. Zoek de tien verschillen...
Zoek
Nvdr: onderstaande tekst is de authentieke eerste versie van de auteur. De finale versie, na redactionele feedback en eindredactionele ingrepen, lees je hier. Zoek de tien verschillen...
De financiële crisis is veroorzaakt door het onverantwoord gedrag van bankiers en speculanten. Dat is de gangbare uitleg die ons gerust stelt. Want door de speculatie in te dijken en banken beter te reguleren komt alles terug in orde. Of is er meer aan de hand? Volgens Bernard Lietaer wel.
Bijna vijftien jaar bestaat rekto:verso nu, tijd voor een nieuwe transformatie. Van papieren boekje vervellen we in maart 2017 naar een bredere organisatie voor reflectie rond cultuur en samenleving. De inhoud blijft dezelfde, de verpakking en de werking veranderen. We bieden je als lezer graag een inkijk in de plannen.
Het lijken bijna tegenstrijdige vragen, maar voor kunstinstellingen zijn ze allebei even urgent: hoe de vaste structuren meer open te breken voor alle veranderingen buiten de muren? En hoe tegelijkertijd weerstand te bieden aan alle neoliberale druk, zonder vast te roesten? Rondom deze vragen organiseerde het Kortrijkse kunstencentrum BUDA eind februari het driedaagse programma The Fantastic Institution. Hier vijf inzichten gedestilleerd uit alle lezingen en gesprekken voor de kunstinstituten van vandaag en morgen.
Gent is goed bezig, maar het kan altijd beter. Waar moet het Gentse kunstenveld nog meer op inzetten, en hoe doen we dat? Vijftien culturele koppels delen elk hun voorstel voor nieuwe impulsen op maat van de 21e eeuw, voor de bruggen van morgen. Maak je hun ideeën mee waar? De duo’s presenteren hun ideeën en gaan erover in gesprek met het publiek. Verbeelding is een mooi begin, constructieve gesprekken het einde.
In elke discussie over verloning van kunstenaars is er altijd wel iemand die de vraag stelt: Moeten we dan echt iedereen betalen die zich kunstenaar noemt? Het blijkt een dooddoener die de conversatie helemaal kan platleggen. Hier een voorstel om voorbij die frustrerende dead end het gesprek terug op een vruchtbaar spoor te zetten. (Kunstenpunt)
Tussen de neoliberale hang naar privatisering en het vage verlangen naar ‘de commons’ mogen we één betekenis van ‘publiek’ niet vergeten: de publieke overheid, fundament van onze welvaart. Klinkt dat oubollig, van een vorige eeuw? Als we deze eeuw niet willen uitleveren aan sociale afbraak, hebben we allen baat bij één brede beweging die deze publieke basis weer voluit verdedigt. De kunsten kunnen niet aan de kant blijven.
Het internet zet de aloude tegenstelling tussen underground en mainstream op zijn kop, of beter: lijkt ze uit te smeren in de breedte. Bestaan ze eigenlijk nog wel in hun klassieke betekenis? Wat kwam er in de plaats? En waarom is 1997 zo’n belangrijk jaar? Wat we niet konden vinden via Google, zochten we in het Deep Web.
In 2012 maakten we met theatergroep De Warme Winkel de voorstelling Janderground, over de Russische underground in de jaren 1970 in Moskou. Bestaan er parallellen tussen dat gedwongen ondergrondse verzet van de Russische artiesten van toen en het vrije Westen anno 2016? Ik wil blijven geloven dat er vandaag nog steeds glimpen van bestaan.
Voor mijn dankrede bij de Grote Visser-Neerlandiaprijs werd me gevraagd een testament te brengen. Wat had ik, als voormalig directeur van Vlaams-Nederlands Huis deBuren, nog willen realiseren? Wat is nog zinvol en vooral haalbaar in de nabije toekomst? Wat is morgen nog nuttig of noodzakelijk in een cultuurbeleid van en vooral voor Nederland en Vlaanderen?
We vroegen vijf culturele antennes welk underground fenomeen hen ooit het meest beïnvloed en geïnspireerd heeft. Of hoe begrijpen ze ‘underground’ in een tijdperk waarin alles meteen op YouTube komt te staan? Sommigen zoeken het antwoord in het verleden, anderen doen een voorstel voor de toekomst. Underground as a state of mind…
Vanwaar die negatieve instelling in de kunstenwereld tegenover private middelen? Onder de vrees voor verlies van artistieke autonomie verschuilt zich een dieperliggend waardenconflict. Gelukkig is er één figuur die daar wel raad mee weet. Kan de fundraiser de kunsten redden?