David Verdeure

Het formaat van het proletariaat

De geschiedenis van de film laat zich graag lezen als een technologische triomftocht. Een opeenvolging van technische doorbraken die ons, het vooruitgangsideaal getrouw, naar de hoogst denkbare vorm van het medium heeft geleid. Maar de Britse regisseur Andrea Arnold draait de klok terug en kiest voor een traditioneel beeldformaat dat is verdwenen in de plooien van de filmgeschiedenis. In haar verfilming van Emily Brontë’s klassieker waait een frisse wind over de Wuthering Heights. Het versuikerde verhaal over de onmogelijke liefde tussen Catherine Earnshaw en haar pleegbroer Heathcliff wordt verrijkt door Arnolds keuze voor schaarste.

 

De stem van Hollywood. Jan Van Loy over een pionier van de film

Een ‘magistrale roman over het mysterieuze leven van een filmtycoon’, zo noemt Ik, Hollywood van de Vlaamse auteur Jan Van Loy zichzelf op zijn cover. Die bombastische ondertitel zweemt naar de grootspraak die we kennen van filmaffiches, maar er valt weinig op af te dingen. Van Loy speelt een slim spel met historische feiten en fictionele elementen, waarbij mysterie en melodrama hand in hand gaan. Met de bordkartonnen decors van de droomfabriek bouwt hij stevige stellingen over de essentie van de filmische en literaire vertelkunst.

Signalement: Marshall McLuhan: 'You know nothing of my work!'

Een halve eeuw geleden legde de Canadese professor Marshall McLuhan de grondvesten van de moderne communicatietheorie en mediakritiek. Vandaag herinneren we ons van zijn wijdlopige denkbeelden vooral aforistische kruimels. 'The medium is the message' wordt uitentreuren (en treurig vaak in een verkeerde context) geciteerd. Douglas Coupland beschrijft beknopt de levensloop van zijn landgenoot, en wil daarbij zowel het verleden van McLuhan als de toekomst van de biografie verbeelden.

 

Melancholia

Ingmar Bergman. Stanley Kubrick. Andrej Tarkovski. Een imposant rijtje grootmeesters van de zevende kunst, waar elke ambitieuze regisseur zijn naam graag aan zou toevoegen. Om toe te treden tot dat selecte clubje, moet je jarenlang filmen aan een coherent oeuvre, zou je denken. Maar Lars von Trier probeert de klus te klaren in acht minuten. Met de openingsscène van Melancholia wil hij zichzelf bijzetten in het pantheon van de film, schouder aan schouder met de drie voornoemde filmgoden.

 

Kunst na 9/11: een onvoltooide correspondentie

In juli ging in de redactie een reeks mails over en weer. De hamvraag: welke kunstwerken typeren de jongste tien jaar? De antwoorden lopen uiteen van The Edukators tot Cidade de deus.

Feiten uit de frontlinie. Documentaires over de oorlog in Afghanistan

Sinds de War on Terror op twee fronten losbarstte, lijken de westerse troepen ook een reisagentschap. De pers mocht mee op missies in Irak en Afghanistan. Zo ook Corry Hancké en VRT-journalist Jens Franssen. Zij deelden, respectievelijk voor De Standaard en voor Radio 1, de tent met Nederlandse en Belgische militairen in Afghanistan. Embedded journalism veranderde het gezicht van de journalistiek, en die trend zet zich nu door in oorlogsdocumentaires. Rekto:verso bekeek Armadillo en Restrepo, in het gezelschap van die twee journalisten die vertrouwd zijn met de conflictzone.

 

Omer Fast

De representatie van geweld: het blijft een heet hangijzer. Films en tv-series, games en populaire muziek liggen vaak onder vuur om hun verbeelding (en verheerlijking) van agressie. Ook denkers en kunstenaars mengen zich. Hoe moet verbeeld geweld zich (ethisch) verhouden tot het reële? De representatie van geweld: dat verhaal is uit verteld. Toch voor videokunstenaar Omer Fast. In zijn werk is die representatie het begin van een nieuw traject. Fasts video’s tonen geen geweld, er wordt enkel over verteld. Die verhalen gaan een eigen leven leiden.

 

Signalement: 'They Live' - Leven in de filmkritiek

Deep Focus is de noemer van wat een bijzondere reeks filmboeken moet worden. Elke uitgave is helemaal gewijd aan een enkele film, die uitgebeend wordt tot op het bot. De beenhouwers van dienst zijn geen filmacademici, maar literaire schrijvers. De eerste publicatie vist de B-film They Live uit de berm van de filmgeschiedenis, en auteur Jonathan Lethem laat een frisse wind waaien door zijn filmanalyse.

 

Kan theater de film redden?

De klad zit in de film. Zijn technologie heeft haar betovering verloren, en zoekt krampachtig naar een tweede adem. Zijn vertoningsmodel ligt onder vuur van nieuwe media, maar vindt niet de moed om zichzelf opnieuw uit te vinden. Zijn verteltechnieken kreunen onder hun gebrek aan geloofwaardigheid. Maar film krijgt hulp uit verrassende hoek, want het theater gaat plat. Plat voor het scherm. Theatermakers onderzoeken filmtechnieken en -verhalen: hun bruikbaarheid, hun impact, hun kneedbaarheid.

 

De cijfers en niets dan de cijfers

Wie gehoopt had dat de crisis ons kleine gewest over het hoofd zou zien, is eraan voor de moeite. Vlaanderen deelt in de klappen van de wereldwijde financiële malaise. Bij de overheid gaat de vinger op de knip, en daarbij vliegen de cijfers ons omde oren. Er wordt gegoocheld met miljoenen en miljarden, en tijdens dat jongleren verliezen de getallen elke betekenis. Je vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is.