Ik werkte de afgelopen jaren voor stadstheaters: de realiteit van die schaarse mensen in de kunst met een vast maandloon. Vooral bij hen is de angst immens. Ze verliezen zich in hun positionering, repeteren met de iPhone bij de hand en regelen de dagdagelijkse sleur van hun leven. De angst om dat persoonlijke comfort kwijt te spelen is van een pijnlijke arrogantie.
Toen men mij vroeg om na te denken over hoe een stadstheater van de 21e eeuw er voor mij zou uitzien, dacht ik aan wat Johan Simons in de meeste interviews zegt over een stadstheater. Hij beschrijft het stadstheater als een schip met een bemanning, dat vervolgens de wereld rondvaart. Ik denk dat een stadstheater voor mij eerder een haven is. Een stilstand waar een allegaartje aan mensen aanmeert, op adem komt en dan weer vertrekt. En er anders vertrekt dan hoe men er aankwam.
Schrijver Peter Verhelst stak samen met acteurs Aus Greidanus (Caesar), Kristof Van Boven (Brutus) en Paul Slangen (TrouwEerenVolk) de voorstelling Julius Caesar in elkaar. Voor rekto:verso noteerde acteur Benny Claessens wat hem aantrekt in het podiumwerk van Verhelst. 'Het werk van Verhelst is wakker worden in het midden van de nacht, naast iemand die je liefhebt en niet kent. Je ziet de maan schijnen op dat lijf naast je: op dat ene moment haalt het leven je in en tegelijk weet je dat het allang voorbij is.'